Αναδρομές Σε Προηγούμενες Ζωές ως μια θεραπευτική προσέγγιση

Σίγουρα όλοι μας έχουμε αναρωτηθεί:
Έχω γεννηθεί ξανά;
Έχω ζήσει στο παρελθόν δεκάδες άλλες ζωές;
Τι γίνεται όταν πεθάνω;

Σκοπός μου δεν είναι να σας πείσω ότι υπάρχουν προηγούμενες ζωές η όχι, γιατί ούτε εγώ ο ίδιος που ασχολούμαι με αναδρομές δεν έχω καταλήξει ακόμα, έτσι σκοπός μου είναι να σας ενημερώσω για το τι πιστεύουν παγκόσμια οι μεγαλύτεροι ερευνητές μέσα από έρευνες, πιες θεωρίες υπάρχουν, πως μπορούν αυτές οι αναδρομές να σας βοηθήσουν εσάς σε θεραπευτικό πλαίσιο και πως μπορείτε ασφαλισμένα να βιώσετε μια αναδρομή σε προηγούμενη ζωή. Τα δύο τρίτα του πληθυσμού της γης πιστεύουν (με τον ένα ή τον άλλο τρόπο) ότι ο άνθρωπος δε ζει μόνο μία ζωή, αλλά πεθαίνει και γεννιέται ξανά σε μία συνεχή διαδικασία αναγεννήσεων που χάνεται στο μακρινό παρελθόν. Είναι γεγονός ωστόσο, πως δεν μπορούμε να ξέρουμε εάν κάτι τέτοιο όντως ισχύει, εφόσον η σκοτεινή άβυσσος που προηγείται της γέννησής μας και που μας αγκαλιάζει με το θάνατό μας, αποτελεί ένα μυστήριο. Ο άνθρωπος όμως δεν μπορεί να δεχτεί ούτε καν αυτά τα όρια με τα οποία τον περιορίζει ο θάνατος. Θέτει ερωτήματα, ερευνά και προσπαθεί να ρίξει φως, ακόμα και σε αυτό το άγνωστο από το οποίο προήλθε και το οποίο τον περιμένει. Η θεωρία της μετενσάρκωσης αποτέλεσε αδιαμφισβήτητη πίστη για πολλούς πολιτισμούς στο παρελθόν και είναι ενσωματωμένη σε πολλά θρησκευτικά δόγματα του παρόντος. Ακόμα και για τους ανθρώπους που λόγω θρησκευτικών πεποιθήσεων, η μετενσάρκωση αποτελεί μία έντονα αμφισβητούμενη υπόθεση, υπάρχουν στοιχεία από έρευνες που θα μπορούσαν τουλάχιστον να τους προβληματίσουν για το αντίθετο.

Τα τελευταία τριάντα περίπου χρόνια, ένας αυξανόμενος αριθμός καταξιωμένων ερευνητών και θεραπευτών διαπιστώνουν ότι οι αναδρομές σε προηγούμενες ζωές έχουν καταλυτικά αποτελέσματα στη θεραπεία των ασθενών τους ανεξάρτητα από το πρόβλημα ή τα προβλήματα από τα οποία υποφέρουν. Φυσικά, η εμπειρία μιας «προηγούμενης ζωής» ακολουθείται πάντα από προσεκτική ψυχοθεραπευτική επεξεργασία, διαφορετικά μπορεί να έχει πολύ δυσάρεστες επιπτώσεις στην ψυχική αλλά και σωματική υγεία του ασθενούς.

Ο Ian Stevenson και η επιστημονική έρευνα για τη μετενσάρκωση

Ο Ian Stevenson, ψυχίατρος από το Charlottesville της Virginia, ο οποίος στο παρελθόν διατέλεσε επικεφαλής του ψυχιατρικού τμήματος στο πανεπιστήμιο της Virginia, αφιερώθηκε τα τελευταία 40 χρόνια στην επιστημονική τεκμηρίωση των αναμνήσεων από προηγούμενες ζωές παιδιών από όλο τον κόσμο, έχοντας μελετήσει παραπάνω από 2500 τέτοιες περιπτώσεις. Πολλοί ερευνητές, ακόμα και σκεπτικιστές, συμφωνούν πως αυτές οι περιπτώσεις αποτελούν σοβαρές ενδείξεις για την ύπαρξη της μετενσάρκωσης.

Ο Δρ. Stevenson ξεκίνησε την έρευνά του για την πιθανότητα ύπαρξης της μετενσάρκωσης το 1960, όταν άκουσε για μια περίπτωση στη Σρι Λάνκα, όπου ένα παιδί ισχυριζόταν ότι θυμόταν την περασμένη του ζωή.

Εξέτασε εξονυχιστικά την περίπτωση ρωτώντας το παιδί και τους γονείς του. Αυτό τον οδήγησε στην πεποίθηση ότι πιθανότατα η μετενσάρκωση να αποτελεί μία πραγματικότητα. Όσο περισσότερες τέτοιες περιπτώσεις μελετούσε, τόσο περισσότερο αυξανόταν το ενδιαφέρον του γι’ αυτό το άγνωστο πεδίο.

Σκοπός του ήταν να μπορέσει να ελέγξει την ισχύ της υπόθεσης της μετενσάρκωσης με επιστημονικό τρόπο.

Ακόμα και σήμερα, ο Δρ Stevenson είναι ο σημαντικότερος επιστήμονας ερευνητής για την τεκμηρίωση της μετενσάρκωσης και το έργο του αποτελεί βιβλιογραφική πηγή για ένα πολύ μεγάλο πλήθος ερευνητικών εργασιών, που ασχολούνται με το θέμα αυτό. Εκτός από τις περιπτώσεις ατόμων που θυμούνται προηγούμενες ζωές τους και οι οποίοι έχουν γεννηθεί σε χώρες, όπου το δόγμα της μετενσάρκωσης είναι ευρέως διαδεδομένο, ο Stevenson μελέτησε και περιπτώσεις τέτοιες από την Ευρώπη, που οι άνθρωποι δεν είναι τόσο εξοικειωμένοι με την ιδέα αυτή. Σημαντικότατη είναι η συνεισφορά του στη μελέτη περιπτώσεων που αφορούν αναμνήσεις μικρών παιδιών.

Η περίπτωση της μικρής Ινδής από το Delhi

Το 1926 γεννήθηκε στο Δελχί ένα κορίτσι που λεγόταν Shanti Devi. Σχεδόν από τα τρία της χρόνια άρχισε να θυμάται λεπτομέρειες από μία προηγούμενη ζωή της στην πόλη Muttra, η οποία βρίσκεται σε απόσταση 130 χιλιομέτρων από τον τόπο όπου είχε γεννηθεί. Δήλωσε πως την έλεγαν Lugdi, πως γεννήθηκε το 1902, άνηκε σε μία συγκεκριμένη κάστα και πως ήταν παντρεμένη με έναν έμπορο υφασμάτων που τον έλεγαν Kedar Nath Chaubey. Είπε επίσης πως γέννησε ένα αγόρι και πως πέθανε 10 ημέρες μετά από τη γέννα.

Όταν η Shanti Devi έφτασε στην ηλικία των 9 χρόνων, η οικογένειά της άρχισε μία έρευνα για να διαπιστώσει εάν όντως υπήρχε κάποιος άντρας με το όνομα που είχε πει η Shanti, στην πόλη της Muttra.Βρέθηκε ένας άντρας με αυτό το όνομα και τους έγραψε ένα γράμμα που επιβεβαίωνε όσα είχε δηλώσει η μικρή Ινδή. Ακολούθως, έστειλε έναν συγγενή του στο σπίτι της μικρής και ενώ ο άνθρωπος αυτός καθόταν με την οικογένεια του κοριτσιού, ο Kedar Nath Chaubey εμφανίστηκε χωρίς να τους έχει προειδοποιήσει. Η Shanti Devi αναγνώρισε και τους δύο αυτούς ανθρώπους. Μετά, εξετάστηκε η πιθανότητα, εάν η μικρή είχε βρεθεί στη Muttra στην παρούσα ζωή της και εάν είχε μάθει τις πληροφορίες αυτές από κάποιον που ζούσε εκεί. Προέκυψε πως δεν είχε συμβεί ποτέ κάτι τέτοιο, εφόσον η μικρή Shanti δεν είχε φύγει ποτέ από το Δελχί. Το 1936 οργανώθηκε μία επιτροπή για να συνοδεύσει το κορίτσι που επισκέφτηκε τη Muttra, ώστε να διαπιστώσει εάν η κοπέλα αναγνώριζε ανθρώπους και μέρη από την πόλη αυτή. Κατά τη διάρκεια της επίσκεψής της έγινε φανερό, πως δεν ήταν μόνο σε θέση να αναγνωρίζει ανθρώπους, αλλά και πως μπορούσε να δείξει στην επιτροπή τη διαδρομή που οδηγούσε στο σπίτι του Kedar Nath Chaubey. Αναγνώρισε επίσης το σπίτι, παρόλο που το είχαν βάψει με άλλο χρώμα μετά από το θάνατο της Lugdi. Μπορούσε ακόμα να απαντήσει σωστά σε διάφορες ερωτήσεις που αφορούσαν το εσωτερικό του σπιτιού, τις ντουλάπες, κ.λπ. Αναγνώρισε τους γονείς της Ludgi ανάμεσα από ένα πλήθος 50 ανθρώπων. Ακόμα περισσότερο εντυπωσιακή ήταν η δήλωσή της, πως είχε θάψει σε κάποιο σημείο χρήματα. Όταν σκάψανε στο σημείο που υπέδειξε η κοπέλα και δε βρήκαν τίποτα, ο Kedar Nath Chaubey παραδέχτηκε, πως είχε ήδη βρει τα χρήματα μετά από το θάνατο της γυναίκας του. Τέλος, ανακαλύφθηκε πως η Shanti Devi χρησιμοποιούσε στην παιδική της ηλικία γλωσσικές εκφράσεις, που ήταν χαρακτηριστικές στη διάλεκτο της περιοχής της Muttra, πράγμα το οποίο είχε εντυπωσιάσει όσους την είχαν ακούσει. Συνολικά, είχε κάνει 24 συγκεκριμένες και επαληθευμένες δηλώσεις, που αφορούσαν την περασμένη ζωή της Lugdi.

Ο Δρ Stevenson από τις μελέτες του εξήγαγε το συμπέρασμα, πως μία τυπική περίπτωση παιδιού που θυμάται την προηγούμενη ενσάρκωσή του, ακολουθεί το παρακάτω μοτίβο:

Αρχίζοντας από την ηλικία των 2 έως 4 χρόνων, το παιδί θυμάται αυθόρμητα λεπτομέρειες από την προηγούμενη ζωή του.
Το πλήθος και η καθαρότητα των δηλώσεων του παιδιού αυξάνονται μέχρι την ηλικία των 5 έως 6 χρόνων.
Στην ηλικία των 8 χρόνων, οι αναμνήσεις από την προηγούμενη ζωή αρχίζουν να εξασθενούν.
Σε πολλές περιπτώσεις το παιδί έχει κάποιο σημάδι ή γενετική ανωμαλία, που αντιστοιχεί σε σημεία του σώματος, όπου ως προηγούμενη ζωή είχε δεχτεί κάποιο θανάσιμο τραύμα. Ένας μεγάλος αριθμός ανθρώπων που δηλώνουν πως θυμούνται πως μετενσαρκώθηκαν, αναφέρουν πως είχαν βίαιο θάνατο που δεν έχει διαγραφεί από τη μνήμη τους.
Μετά την ηλικία των 10 χρόνων, τα παιδιά που αναφέρουν πως θυμούνται την προηγούμενή τους ζωή, εξελίσσονται κανονικά.

Ο Ian Stevenson συνέλεξε πάνω από 2500 αναφορές για μετενσάρκωση, τις οποίες συγκέντρωσε σε μία βάση δεδομένων για περαιτέρω ανάλυση. Καθόρισε πως για να ενταχθεί μία περίπτωση μετενσάρκωσης στη συγκεκριμένη βάση δεδομένων, θα πρέπει να παρουσιάζει τουλάχιστον 2 από 6 βασικά χαρακτηριστικά:

Πρόβλεψη επανενσάρκωσης ή προθανάτια δήλωση από το άτομο που προηγήθηκε της παρούσας ενσάρκωσης.
Όνειρα που ανακοινώνουν την παρούσα ενσάρκωση, που βλέπει είτε η μητέρα του παιδιού της τωρινής ενσάρκωσης, ή κάποιος συγγενής του προηγούμενου προσώπου.
Λεκτική αναφορά σε αναμνήσεις.
Συμπεριφορά που παραπέμπει σε συγκεκριμένες αναμνήσεις.
Αναγνώριση ανθρώπων και τοποθεσιών.
Ιδιαίτερα γενετικά σημάδια ή γενετικές δυσπλασίες και ατέλειες, που σχετίζονται με τραύματα ή σημάδια του σώματος που είχε το άτομο της προηγούμενης ενσάρκωσης.

Πέρα από τα παραπάνω κριτήρια του Stevenson, υπάρχει ένας αριθμός καταστάσεων και χαρακτηριστικών ανθρώπων, που συντελούν περισσότερο ή λιγότερο στην υπόθεση ότι μπορεί να σχετίζονται με μία προηγούμενη ενσάρκωση.
Κάποιες από αυτές τις καταστάσεις και τα χαρακτηριστικά είναι, οι αμφιβολίες που σχετίζονται με την σεξουαλική ταυτότητα κάποιου ανθρώπου, οι εμπειρίες τύπου Dιjΰ vu, οι περιπτώσεις παιδιών θαυμάτων καθώς και ιδιοφυών ηλιθίων, η περίπτωση της ξενογλωσσίας, της ικανότητας δηλαδή ενός ανθρώπου να μιλάει ή να γράφει σε μία γλώσσα που δεν έχει διδαχτεί ποτέ, το ανεξήγητο αίσθημα «αγάπης» ή «μίσους» απέναντι σε έναν άνθρωπο που είναι παντελώς άγνωστος.
Ένας άλλος ερευνητής, ο Brian Weiss – καταξιωμένος Αμερικανός ψυχίατρος απόφοιτος των πανεπιστημίων Columbia και Yale, διευθυντής του ψυχιατρικού τμήματος του Mount Sinai Medical Center και ένας από τους πρωτοπόρους στη χρήση της αναδρομής σε «προηγούμενες ζωές» ως κύριο θεραπευτικό εργαλείο – περιγράφει την έκπληξή του και τον σκεπτικισμό του όταν πριν χρόνια μια ασθενής του άρχισε να βιώνει αυθόρμητα τραυματικές εμπειρίες «προηγούμενων ζωών», οι οποίες όπως αποδείχτηκε εμπεριείχαν το κλειδί των διαταραχών που υπέφερε στη παρούσα ζωή της. Μετά από την κατάλληλη ψυχοθεραπευτική επεξεργασία επανειλημμένων αναδρομών σε «προηγούμενες ζωές», η ασθενής θεραπεύτηκε πλήρως από όλα τα προβλήματα που την βασάνιζαν σε όλη τη μέχρι τότε ζωή της.

Μετά από αυτή την απροσδόκητη θεραπευτική επιτυχία, ο Weiss, που μέχρι την εμπειρία του μ’ αυτή την ασθενή ήταν ένας μάλλον συμβατικός και συντηρητικός, αλλά καταξιωμένος ψυχίατρος – ψυχοθεραπευτής και ερευνητής, ανέπτυξε και άρχισε να περιλαμβάνει, πειραματικά στην αρχή, συγκεκριμένες τεχνικές αναδρομής σε «προηγούμενες ζωές» στη θεραπευτική αγωγή που χρησιμοποιούσε με τους ασθενείς του.
Η επιτυχία ήταν 100% καθώς διαπιστώθηκε ότι όλοι οι ασθενείς του χωρίς εξαίρεση ανταποκρίνονταν σ’ αυτού του είδους τη θεραπεία. Επίσης, συγκριτικά με άλλες θεραπείες, τα θεραπευτικά αποτελέσματα με αυτή τη θεραπεία επιτυγχάνονταν σε σημαντικά μικρότερο χρονικό διάστημα και ήταν μόνιμα. Πεπεισμένος ότι πρόκειται για ένα πολύτιμο θεραπευτικό εργαλείο και όχι για μια φαντασίωση βασισμένη σε εξωτικές θρησκευτικές πεποιθήσεις, ο Weiss συνέχισε και συνεχίζει την έρευνα του φαινομένου και την εφαρμογή της θεραπευτικής τεχνικής που ονομάζουμε αναδρομή σε «προηγούμενες ζωές».

Το σημαντικό είναι ότι είτε η αναδρομή γίνεται κάτω από καθοδήγηση είτε αυθόρμητα, το άτομο οδηγείται αυτόματα σε μια συγκεκριμένη «προηγούμενη ζωή» που εμπεριέχει εμπειρίες οι οποίες έχουν άμεση και καταλυτική σχέση με τα προβλήματά του στο εδώ και τώρα. Από κλινική άποψη αυτό είναι σημαντικότατο καθώς είναι φανερό ότι πρόκειται για έναν αλάνθαστο ασυνείδητο μηχανισμό.

Το παράδειγμα του Weiss και άλλων πρωτοπόρων στη χρήση της αναδρομής σε «προηγούμενες ζωές» σαν ένα πολύτιμο θεραπευτικό εργαλείο, ακολούθησε και συνεχίζει να ακολουθεί ένας σημαντικός αριθμός καταξιωμένων Υπνοθεραπευτών/Ψυχοθεραπευτών σε πολλές χώρες του κόσμου.

Εμείς οι Υπνοθεραπευτές που χρησιμοποιούμε αυτή τη μέθοδο θεραπείας, δεν έχουμε παγιωμένη άποψη σχετικά με το τι ακριβώς σημαίνει η εμπειρία μιας «προηγούμενης ζωής», αλλά κι αν έχουμε, την κρατάμε για τον εαυτό μας γιατί το μόνο που μας ενδιαφέρει για την ώρα είναι τα σημαντικά θεραπευτικά αποτελέσματα που προσφέρει αυτή η μέθοδος. Επίσης, οι σωστοί Υπνοθεραπευτές δεν πρέπει να καθοδηγούν τον ασθενή ή πελάτη τους στην εμπειρία.

Οι τεχνικές που χρησιμοποιούμε είναι δομημένες με τέτοιο τρόπο ώστε να μην περιέχουν καμία συγκεκριμένη καθοδήγηση, έτσι ώστε ο πελάτης να οδηγείται στην όποια εμπειρία αυθόρμητα από το ασυνείδητό του.

Είναι γεγονός ότι στην εποχή μας υπάρχουν στον δυτικό κόσμο πολλές αιρέσεις, cults και άλλες ομάδες ατόμων που περιλαμβάνουν στις δοξασίες τους την πεποίθηση ότι έχουν ζήσει πολλές ζωές και ότι είναι απαραίτητη η γνώση αυτών των ζωών για την ανάπτυξή τους σαν άτομα.

Οι δοξασίες αυτών των ομάδων αποτελούνται συνήθως από ποικίλα μίγματα ανατολικών θρησκειών, δυτικών αποκρυφιστικών παραδόσεων καθώς και άλλων πεποιθήσεων της «νέας εποχής». Οι ομάδες αυτές συχνά χρησιμοποιούν μεθόδους που όπως πιστεύουν τους οδηγούν σε εμπειρίες «προηγούμενων ζωών» τους. Συνήθως, οι μέθοδοι που χρησιμοποιούν αυτές οι ομάδες περιέχουν συγκεκριμένη καθοδήγηση και βρίθουν από εννοιολογικές αποχρώσεις που είναι αντίστοιχες με τις μεταφυσικές πεποιθήσεις της ομάδας ή του ατόμου που κάνει την αναδρομή.

Πράγματι, οι μέθοδοι αναδρομής αυτού του είδους μπορούν πολύ εύκολα να οδηγήσουν το άτομο σε μια τεχνητή εμπειρία την οποία μπορεί να την βιώνει σαν πραγματική. Με παρόμοιες μεθόδους που περιέχουν συγκεκριμένη καθοδήγηση, ένα άτομο μπορεί να οδηγηθεί μέσω ύπνωσης από έναν μη καταρτισμένο σωστά άτομο σε ψεύτικες μνήμες γεγονότων που δήθεν συνέβησαν σ’ αυτή τη ζωή. Συχνά, αυτές οι ψευδο-μνήμες εμφυτεύονται μόνιμα στη μνήμη του ατόμου, με αποτέλεσμα το άτομο να πιστεύει ότι «θυμάται» γεγονότα που συνέβησαν πραγματικά. Ο ίδιος μηχανισμός λειτουργεί και στις «μνήμες» «προηγούμενων ζωών» όταν η αναδρομή γίνεται κάτω από συγκεκριμένη καθοδήγηση. Αυτό όμως δεν ισχύει με κανένα τρόπο στις αναδρομές που γίνονται για θεραπευτικούς λόγους από εξειδικευμένους Υπνοθεραπευτές.

Χαράλαμπος Σολέας
Κλινικός Υπνοθεραπευτής – Σύμβουλος Ζωής
www.soleas.eu