Η σύλληψη ορίζεται ως η ένωση ενός αρσενικού σπερματοζωαρίου με ένα θηλυκό ωάριο με αποτέλεσμα ένα ζυγωτό. Πριν από την πρώτη εγκυμοσύνη η οποία προέκυψε από την in vitro fertilization (IVF)* το 1973 υπήρχε η θεωρία ότι η ανθρώπινη γονιμοποίηση γίνεται μόνο μέσα στο σώμα της γυναίκας. Λίγα χρόνια αργότερα το 1978 γεννήθηκε η Louise Brown, το πρώτο μωρό του «δοκιμαστικού σωλήνα», και σηματοδότησε την έναρξη της αναπαραγωγικής ενδοκρινολογίας. Πολλά ζευγάρια, που δεν θα μπορούσαν ποτέ να αποκτήσουν ένα μωρό, είναι τώρα γονείς λόγω της τεχνολογίας υποβοηθούμενης αναπαραγωγής (ART), όμως πολλά άλλα δεν αποκτούν.
Παρότι η ART είναι άλλη μια επιλογή δεν είναι απαραίτητα η λύση στα προβλήματα γονιμότητας. Με όλες τις προόδους στην επιστήμη, οι εμβρυολόγοι ακόμα δεν μπορούν να πουν ποιος θα πάει στο σπίτι με ένα μωρό και ποιος όχι. Η δημιουργία της ζωής είναι θαυμάσια, ενδιαφέρουσα και μυστηριώδης και οι απαντήσεις δεν μπορούν να βρεθούν κάτω από το μικροσκόπιο.
Η IVF είναι μια πολύ χρονοβόρα, έντονη και απαιτητική διαδικασία, οι άνθρωποι επενδύουν οικονομικά και συναισθηματικά πιστεύοντας ότι η ευτυχία τους, εξαρτάται από την επιτυχή έκβαση.
Ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα, η εξωσωματική γονιμοποίηση είναι πιθανό να έχει αρνητικές επιπτώσεις σωματικά, συναισθηματικά και ψυχολογικά, ενώ ο αντίκτυπος μεγεθύνεται από την αποτυχία της θεραπείας. Η απαιτητική φύση της διαδικασίας μπορεί επίσης να επηρεάσει την εργασία των ανθρώπων και την κοινωνική τους ζωή. Το υψηλό οικονομικό κόστος της εξωσωματικής γονιμοποίησης είναι γνωστό και πολλές φορές με την ανάγκη τριών ή περισσότερων κύκλων γίνεται ακόμα υψηλότερο. Επίσης, οι σχέσεις μπορεί να υποφέρουν σεξουαλικά και συναισθηματικά κάτω από αυτές τις στρεσσογόνες συνθήκες. Με απλά λόγια, η εξωσωματική γονιμοποίηση μπορεί να επηρεάσει κάθε πτυχή της ζωής και στην περίπτωση αποτυχίας μπορεί να αφήσει αίσθημα απώλειας, απογοήτευσης, εξάντλησης και απουσία ελπίδας.
Ο καθηγητής Levitas και η ομάδα του στο Νοσοκομείο Soroka στο Ισραήλ παρουσίασαν μία μελέτη, στην Ευρωπαϊκή Εταιρεία Ανθρώπινης Αναπαραγωγής και Εμβρυολογίας στο Βερολίνο τον Ιούλιο του 2004, σύμφωνα με την οποία η ύπνωση μπορεί να διπλασιάσει αποτελεσματικά την επιτυχία της θεραπείας εξωσωματικής γονιμοποίησης.
Η έρευνα σε 185 γυναίκες διαπίστωσε ότι το 28% των γυναικών που είχαν υπνωτιστεί για τη θεραπεία εξωσωματικής γονιμοποίησης έμειναν έγκυες, σε σύγκριση με το 14% των γυναικών της ομάδας ελέγχου. Ο καθηγητής Levitas μελέτησε τις επιδράσεις της ύπνωσης για τη θεραπεία εξωσωματικής γονιμοποίησης, επειδή προηγούμενες μελέτες απέδειξαν ότι το άγχος της διαδικασίας δημιουργούσε μικρές συσπάσεις της μήτρας που εμπόδιζε την επιτυχή εμφύτευση του γονιμοποιημένου ωαρίου. Σε προηγούμενες μελέτες είχαν χρησιμοποιηθεί ηρεμιστικά, αλλά τίποτα δεν λειτούργησε, όπως η ύπνωση.
Ο Χαράλαμπος Σολέας μελέτησε την επίδραση του στρες και του άγχους και πόσο αυτό επηρεάζει την διαδικασία της γονιμοποίησης, η έρευνα του (διεξήχθην στην Κύπρο το 2016) αποδεικνύει την σύνδεση μεταξύ δυσκολίας στην γονιμοποίηση και στρες. Η υπνοθεραπεία είναι η καλύτερη τεχνική για διαχείριση αυτού του άγχους και αύξηση των πιθανοτήτων εγκυμοσύνης. Μπορεί να προσφέρει μεγάλη βοήθεια σε ένα ζευγάρι που ξεκινά την διαδικασία απόκτησης παιδιού.
Στο χρόνο που εργάστηκε με ανθρώπους που υποβάλλονταν σε εξωσωματική γονιμοποίηση, άκουσε επανειλημμένα για τη θετική επίδραση της υπνοθεραπείας στην εμπειρία τους. Ορισμένες μονάδες γονιμότητας παρέχουν συμβουλές στήριξης στις υποψήφιες μητέρες, όμως, όπως αποδείχθηκε, η υπνοθεραπεία προσφέρει πολύ περισσότερα.
Πρώτον, οι υποψήφιες μητέρες μπορούν να διδαχθούν πώς να επιτύχουν μια βαθιά κατάσταση χαλάρωσης, χρησιμοποιώντας την ύπνωση που θα βοηθήσει να μειωθούν σημαντικά τα επίπεδα του στρες.
Δεύτερον, η υπνοθεραπεία μπορεί να βοηθήσει την ψυχική, συναισθηματική και σωματική προετοιμασία για την εξωσωματική γονιμοποίηση. Αυτό μπορεί να κυμαίνεται από θετικές αλλαγές στον τρόπο ζωής, αλλαγές και περιορισμό πεποιθήσεων, καθώς και εξάλειψη φόβων (πχ ενέσεις).
Τρίτον, μέσω της υπνοθεραπείας γίνεται καλύτερη διαχείριση μίας ενδεχόμενης αποτυχίας.
Εν τέλει η υπνοθεραπεία μπορεί να βοηθήσει με το να αυξήσει τις πιθανότητες επιτυχούς έκβασης.
*In vitro fertilization (IVF) είναι η διαδικασία κατά την οποία τα ωάρια γονιμοποιούνται από το σπέρμα έξω από τη μήτρα της γυναίκας, είναι μια σημαντική θεραπεία στην υπογονιμότητα όταν έχουν αποτύχει οι άλλες μέθοδοι υποβοηθούμενης αναπαραγωγής.
Το γονιμοποιημένο ωάριο (ζυγώτης) μεταφέρεται στη συνέχεια στη μήτρα της ασθενούς με την πρόθεση να δημιουργήσει μια επιτυχημένη εγκυμοσύνη.
Χαράλαμπος Σολέας, Διπλωματούχος Σύμβουλος Προσωπικής Ανάπτυξης Πιστοποιημένος εκπαιδευτής Υπνοθεραπείας, Νευρογλωσσικού Προγραμματισμού (NLP) και Σεμιναρίων Προσωπικής Ανάπτυξης.
Πηγή: www.soleas.eu
